Cellosuite nr. 1 in G groot
BWV 1007 uitgevoerd door Lucia Swarts
Rijksmuseum, Amsterdam
Achter de muziek
Schijnbare inconsequentie
De zes cellosuites van Bach zijn overgeleverd in een prachtig handschrift van Bachs vrouw, dat veel vragen oproept
De bekendste cellosuite is meteen de eerste. In mild stralend G groot begint de cellist de beroemde en troostrijke prelude. In de eerste maten domineren de losse snaren G, D en A, met grote resonantie tot gevolg. Deze meest vriendelijke suite is geschikt voor beginners en amateurs, al zien ook professionals zich voor uitdagingen gesteld. Hoe wordt bijvoorbeeld de climax vóór het slot van de prelude opgebouwd, heftig of gelijkmatig stromend? En wat te doen met de streken? In het handschrift van Anna Magdalena Bach, waarin deze suites zijn overgeleverd, zijn de boogjes boven en onder de noten zeer losjes en schijnbaar inconsequent genoteerd. Slordig, of wilde de componist juist maximale variatie in de groepering van de noten?
De suite volgt het traject dat in de daaropvolgende suites grotendeels gelijk blijft: een vrije prelude, gevolgd door een snelle Allemande en Courante, een contemplatieve Sarabande, een Menuet met een uitstapje naar mineur, en een afsluitende Gigue op snelheid.
Zes cellosuites, BWV 1007-1012
De Zes cellosuites van Johann Sebastian Bach behoren tot het Oude Testament van de celloliteratuur. Elke cellist die de muziek voor zich heeft, voelt meteen hoe vanzelfsprekend de noten rond de snaren van het instrument zijn gedrapeerd. Toch zijn er veel vragen en discussies over deze Suites a Violoncello Solo senza Basso: schreef Bach de muziek wel echt (alleen) voor cello? Wanneer schreef hij deze muziek, aan het hof van Köthen of al eerder? Zelfs het auteurschap wordt soms betwijfeld. Al zijn de claims dat Anna Magdalena Bach, in wier handschrift het enige manuscript is overgeleverd, zélf de auteur zou zijn, bijna niet serieus te nemen.
De suites leggen een route af van eenvoud naar toenemende virtuositeit: van de veelal open snaren van de eerste drie suites, via het meer complexe Es groot van de enigmatische Vierde, naar de donkere Vijfde suite die van de cellist vraagt om de hoogste snaar een toon lager te stemmen. De Zesde suite is het meest uitzonderlijk, want deze vraagt om een instrument met vijf snaren – wellicht de viola pomposa, of anders de cello piccolo.
- BWV
- 1007
- Titel
- Cellosuite nr. 1 in G groot
- Instrument
- cello
- Genre
- kamermuziek
- Serie
- Zes cellosuites
- Jaartal
- tussen 1717 en 1723
- Stad
- Köthen
Met steun van
Ammodo
Achtergrondvideo's
Cellist Lucia Swarts over haar instrument
“Zonder 'm gezien te hebben kocht Lucia Swarts haar cello, een Pieter Rombouts uit 1705. Ze vertelt over de zoektocht naar de mooie, eerlijke klank die 'de dikke dame' nu heeft.”
Cellist Lucia Swarts over de eerste cellosuite
“Er zit veel temperament in, en emotie. Maar aan de andere kant is het ook heel helder, misschien hoofs.”
Teksten
Origineel
Vertaling
Credits
-
- Publicatiedatum
- 28 november 2014
-
- Opnamedatum
- 30 juni 2014
-
- Locatie
- Rijksmuseum, Amsterdam
-
- Cellist
- Lucia Swarts
-
- Cello
- Pieter Rombouts, 1705
-
- Productie
- Frank van der Weij
-
- Filmregie
- Margien Rogaar
-
- Director of photography
- Sal Kroonenberg
-
- Licht
- Nicholas Burrough
-
- Grip
- Antoine Petiet
-
- Muziekregie en opname
- Leo de Klerk
-
- Beeldmontage
- Michiel Boesveldt
-
- Make up en haar
- Trudy Buren
-
- Productie-assistentie
- Judith Hulsbosch
-
- Camera-assistent
- Suzanne Bakker
-
- Licht-assistentie
- Alban Riphagen, Sam Du Pon
-
- Muziekmontage en mix
- Leo de Klerk, Frank van der Weij
-
- Kleurcorrectie
- Rachel Stone
-
- Interviews
- Onno van Ameijde
-
- Met dank aan
- Mark Colly, Henk Hermanns, Janina Bleekemolen, Jasper Verkaart, Rijksmuseum
Ontdek
Help ons All of Bach te voltooien
Een groot deel moet nog opgenomen worden voordat het gehele oeuvre van Bach online staat. Dit redden we niet zonder financiële steun van donateurs. Help ons de muzikale nalatenschap van Bach te voltooien en steun ons met een gift!